BENEDYKTYNKI OD NIEUSTAJĄCEJ ADORACJI NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU
(Moniales Ordinis Sancti Benedicti ab Adoratione Perpetua)
nazwa skrócona: Benedyktynki-Sakramentki
lub: Benedyktynki Najśw. Sakramentu
lub: OSB ap
Św. Benedykt nazywa życie mnisze „Szkołą Służby Pańskiej” – zaś Ojciec Święty Paweł VI określił klasztor mnichów jako „dom pokoju i modlitwy, gdzie ludzie odnajdują samych siebie i Boga w sobie. Wtedy powstaje Szkoła Służby Pańskiej, mianowicie szkoła cnoty i kontemplacji, która bierze początek z jasnych i pewnych wskazań Ewangelii, z tradycyjnej nauki i magisterium Kościoła. Z konieczności więc mnich, przekraczając przy pomocy modlitwy wszelkie ograniczenia przestrzeni i czasu, dociera do wszystkich i do każdego z osobna. Na tej zasadzie staje się bratem wszystkich, zwiastunem pokoju i miłości.”
MNISZKI BENEDYKTYNKI OD NIEUSTAJĄCEJ ADORACJI NAJŚW. SAKRAMENTU należą do wielkiej rodziny Zakonów Benedyktyńskich, założonej w VI w. przez św. Benedykta z Nursji, Patriarchy mnichów Zachodu, a obecnie Patrona Europy. Kolebką Zakonu było Subiaco, potem Monte Cassino we Włoszech, nieopodal Rzymu. Patronką żeńskiej gałęzi zakonu jest św. Scholastyka, siostra św. Benedykta.
ZAKON BENEDYKTYŃSKI nawiązuje do tradycji najwcześniejszego monachizmu dzięki swej Regule, która adaptuje go do warunków życia mnichów na Zachodzie. Reguła napisana w VI w. przez św. Benedykta – wierne echo Ewangelii – dzięki swej szerokości, umiarowi i chrześcijańskiemu humanizmowi ześrodkowanemu na Osobie Chrystusa „Nad Chrystusa nic nie przekładać” stworzyła ramy życia zakonnego, które przetrwało czternaście wieków, z łatwością przystosowując się do przeróżnych warunków czasu i miejsca.
Linoryty: s. Bernadeta Wolska OSBap
