Św. Benedykt urodził się ok. r. 480 w Nursji na terenie Italii, w zamożnej rodzinie ziemiańskiej. Wysłany na studia do Rzymu – znajdującego się jeszcze u szczytu swej wspaniałości, ale już chylącego się do upadku – dojrzały nad wiek, szybko się zorientował, iż może tam więcej stracić niż zyskać. Decyduje się więc na radykalny krok: rezygnuje z wykształcenia, wybiera Boga i prawdziwą Bożą Mądrość. Porzuca studia, opuszcza dom i majątek ojcowski i podążając za głosem łaski szuka odpowiedniej dla siebie formy życia całkowicie oddanego Bogu. Zatrzymuje się najpierw przy kościele we wspólnocie ascetów w Effide, nieopodal Rzymu. Sława cudów zmusza go jednak do ucieczki na pustkowie w Subiaco, gdzie w skrajnej surowości i samotności z Bogiem, wspierany przez mnicha Romanusa, naśladuje życie Ojców Wschodu. Po 3 latach zostaje odnaleziony przez kapłana. Schodzą się do niego ludzie z okolicznych wsi, powierzając się jego kierownictwu. Wreszcie wspólnota mnichów z Vicovaro prosi, aby stanął na jej czele. Bezkompromisowa wierność regule kończy się konfliktem ze wspólnotą i powrotem do pustelni. Liczba uczniów tak bardzo wzrasta, że zmuszony jest do założenia 12 klasztorów. W r. 529 przybywa na Monte Cassino i na ruinach starej twierdzy i pogańskiej świątyni buduje od podstaw coś zupełnie nowego. Zakłada wspólnotę, w którą tchnie pełnię swego humanistycznego i Bożego ducha. Nadaje jej nową organizację, pisze dla niej nową Regułę życia, jest przewodnikiem na drodze do Boga. Mając dar czytania w sercach, kształtuje swych mnichów i proroczym wejrzeniem sięga daleko w przyszłość. Podobnie jak Abraham staje się ojcem dla niezliczonych synów. Jak Mojżesz ogląda Boga jakby twarzą w twarz. Napełniony duchem wszystkich sprawiedliwych, duchem Jezusa Chrystusa, umiera w oratorium po przyjęciu Ciała i Krwi Pańskiej 21 marca 547r.
