1 stycznia 1688 r. przybyłe z Francji na warszawską fundację siostry rozpoczęły nieustającą adorację Najświętszego Sakramentu w kaplicy na Zamku Królewskim, gdzie tymczasowo mieszkały. Adoracja ta została przerwana na krótko tylko raz, kiedy podczas Powstania Warszawskiego kościół i klasztor zostały niemal doszczętnie zburzone, grzebiąc w swych gruzach 35 mniszek.
“Snać drogą była ona w oczach Boga, skoro z taką pieczołowitością Sam strzegł jej trwałości” – napisały siostry w 1938 r., a my po kolejnych 75 latach powtarzamy: Te Deum laudamus!
Jeśli siostry sakramentki zostały pogrzebane strzegąc i adorując Najświętszy Sakrament to powinny zostać beatyfikowane, gdyż poświęciły życie wypełniając śluby, mimo iż mogły przecież uciec z pola działań wojennych.